Nocne spacery nie są dla mnie czymś co lubie ale czasami można podczas nich coś fajnego uchwycić. Tym razem był to most w Le Pouzin. Zapraszam do oglądania.
Most w Le Pouzin.
Spacer nad rzeką Drôme
Krótki spacer w poszukiwaniu dobrego miejsca na zasiadkę, wszystko przygotowane ale trzeba czekać na dobrą pogodę. Udało się wykonać parę fotek.
Nad rzeka Ouvèze
Ile to niespodzianek może skrywać ta niewielka rzeka Ouvèze. Zapraszam do oglądania.
W poszukiwaniu zimoro… cz. III
Krótki spacer po Flaviac. Zapraszam do oglądania.
W poszukiwaniu zimorodka cz. 2
W tym poszukiwaniu najlepiej wyszły mi zdjęcia pluszcza. Jak wspaniale jest dać się zaskakiwać naturze która jest tak nie daleko. Z zimorodka nie zrezygnuje ale pluszczem się bardzo cieszę. To już drugi raz jak udało mi się go spotkać.
W poszukiwaniu zimorodka.
W poszukiwaniu tego małego ale zwinnego ptaka odkryłem wspaniałe miejsce nie daleko Privas, Flaviac ma piękny park z rzeką Ouvèze. Choć widziałem zimorodka w tamtym miejscu to jednak nie udało mi się go uchwycić ale za to spotkałem młodego bażanta.
Zimorodek
Nareszcie się udało choć nie jest to zdjęcie zadowalające. Spotkanie przypadkowe, bez kamuflażu, bez przygotowania… ale udało się zrobić zdjęcie.
Zachód słońca… przelotna chwila.
Zachód słońca z góry Sezon w Ardèche ma w sobie coś wyjątkowego — coś, co trudno opisać słowami. Gdy niebo zaczyna płonąć pomarańczem, różem i złotem, człowiek instinctywnie zatrzymuje się, jakby świat na chwilę zwolnił tylko po to, by pozwolić nam patrzeć. To moment czystego piękna, spokojnej kontemplacji i cichego podziwu nad dziełem Stwórcy.
Patrząc na ten horyzont, czułem, jak dzień kończy się łagodnie, bez pośpiechu, zostawiając w sercu światło, które trwa dłużej niż ostatnie promienie. Takie chwile przypominają, jak ogromny dar kryje się w zwykłej obecności — po prostu być, patrzeć, oddychać.
Na wzgórzu milknie wiatr,
niebo żarem się rumieni.
Chwila — jakby czas przystał,
by sercu dodać przestrzeni.
Gdy słońce za horyzont spływa,
w ciszy światło drży ostatnie.
I wiem, że piękno wciąż przyzywa,
by żyć uważnie… i wdzięcznie trwać.
Wypad na foki
Nie ma jak nasze wyjątkowe Morze Bałtyckie i oczywiście nasze „egzotyczne foki”. Nie było łatwo zrobić zdjęcia z rejsu łódką która ani razu się nie zatrzymała bo ktoś chce robić zdjęcia 😉 jednak musze przyznać, że obsługa była bardzo miła. Zapraszam do oglądania tego co dało się uchwycić.
Na plaży w Ptasim raju
To była moja pierwsza fotografia (można powiedzieć udana) z zasiadki. Nie jest to łatwe znaleść miejsce, przygotować i oczekiwać na odpowiedni cel. Ale można powiedzieć, że się udało. Siatka maskująca, karimata i chwila cierpliwości. Oto owoc oczekiwania około jednaj godziny.
